Eind jaren 70 kruip ik stiekem met mijn vriendjes door de spijlen van een hoog entreehek. Een grote speeltuin zonder beheerder. Een speelparadijs waar controle is wegbezuinigd. Niemand die aandacht voor ons heeft. Alle speeltoestellen staan er nog, maar de kabelbaan en familieschommel zijn favoriet. Het is spannend en leuk. Behalve wanneer we van de glijbaan vallen, struikelen over een scheur in de rolschaatsbaan, of wanneer het fikkie naast het verlaten beheerdershok een beetje uit de hand loopt.

 

Na een tijdje verandert er iets. Langzaamaan gaan steeds meer toestellen kapot. Het ziet er niet uit en het is ook niet meer aantrekkelijk om er te spelen. De zandbak ligt vol rotzooi en je doet je zeer aan afgebroken planken, gerafelde touwen en uitstekende schroeven. Toch was die speeltuin voor mij als kind voor even hét toonbeeld van een goede omgeving. Ooit bedacht met de visie dat er in die nieuwe kinderrijke wijk een goede speelvoorziening moest komen. Veilig ingeklemd tussen de woonblokken. Het plan hield rekening met verschillende leeftijdsgroepen en kende een goede mix tussen spanning en plezier. Dat allemaal vormgegeven in een vrolijke kleurstelling.

 

De komst van de Omgevingswet is ook zo’n speeltuin. Iedereen gaat er naar hartenlust tekeer. Ook hier zijn de meeste elementen aanwezig, maar iedereen speelt zijn eigen spel en er is niemand die alles overziet.

 

Eén doel van de wet is het creëren van een goede omgevingskwaliteit, met samenwerken, afstemming en aandacht. Met aandacht bedoel ik niet controle achteraf of alleen vooraf nadenken. Aandacht heb je gedurende het hele proces. Aandacht voor wat je zou willen en wat er allemaal kan gebeuren. Nadenken over de kwaliteit van de omgeving en hoe je die het beste in stand kunt houden. Met voldoende aandacht zal de omgevingskwaliteit er altijd op vooruitgaan.

 

Onze leefomgeving wordt aantoonbaar beter van een goede omgevingskwaliteit. Om dat voor elkaar te krijgen zal die kwaliteit ook in Omgevingsvisies en Omgevingsplannen aandacht moeten krijgen. Met dit magazine willen we hieraan bijdragen. Door de noodzakelijke aandacht voor ruimtelijke kwaliteit – en omgevingskwaliteit – te benoemen. Niet als eis maar als een signaal. Een toon die in je hoofd zit en je aandacht prikkelt.

 

En de speeltuin? Die is er nog steeds, al is hij wel aangepast aan de eisen van deze tijd. Met aandacht voor een veilige en goede omgeving waar je mooie momenten kunt beleven en waar je graag bent. Zo. De TOON is gezet, veel leesplezier.
Ton Jansen
Directeur Dorp, Stad en Land

 

Bekijk de andere artikelen van Toon

Categories: Toon